ภาษาเกาหลี
ภาษาเกาหลี (한국어/조선말, ดูในส่วนชื่อ) เป็นภาษาที่ส่วนใหญ่พูดใน ประเทศเกาหลีใต้ และ ประเทศเกาหลีเหนือ ซึ่งใช้เป็นภาษาราชการ
และมีคนชนเผ่าเกาหลีที่อาศัยอยู่ในสาธารณรัฐประชาชนจีนพูดโดยทั่วไป(ในจังหวัดเหยียนเปียน มณฑลจี๋หลิน ซึ่งมีพรมแดนติดกับเกาหลี)
ทั่วโลกมีคนพูดภาษาเกาหลี 78 ล้านคน รวมถึงกลุ่มคนในอดีตสหภาพโซเวียต สหรัฐอเมริกา แคนาดา บราซิล ญี่ปุ่น และเมื่อเร็วๆ นี้ก็มีผู้พูดใน ฟิลิปปินส์ ด้วย การจัดตระกูลของภาษาเกาหลีไม่เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไป
แต่คนส่วนมากมักจะถือเป็นภาษาเอกเทศ นักภาษาศาสตร์บางคนได้จัดกลุ่มให้อยู่ใน ตระกูลภาษาอัลไตอิกด้วย ทั้งนี้เนื่องจากภาษาเกาหลีมีวจีวิภาคแบบภาษาคำติดต่อ ส่วนวากยสัมพันธ์หรือโครงสร้างประโยคนั้น
เป็นแบบประธาน-กรรม-กริยา (SOV)
อักษรเกาหลี เรียกว่าอักษรฮันกึล ใช้แทนเสียงของแต่ละพยางค์
นอกจากนี้ใช้ยังตัวอักขระแบบจีนเรียกว่าอักษรฮันจา ในการเขียนด้วย
ในขณะที่คำศัพท์ที่ใช้กันส่วนใหญ่เป็นคำภาษาเกาหลีแท้ โดยที่มีคำศัพท์มากกว่า 50% มาจากภาษาจีนทั้งทางตรงและทางอ้อม
Ø
อักษรเกาหลี
พยัญชนะเกาหลี 14 ตัว
อักษรเกาหลี เรียกว่าอักษรฮันกึล โดยผิวเผินแล้ว
อักษรฮันกึลคล้ายกับอักษรรูปภาพเหมือนอักษรจีน แต่จริงๆ แล้ว อักษรฮันกึลอยู่ในระบบอักษรแทนเสียง (ตัวพยัญชนะเป็นอักษรรูปภาพเลียนแบบอวัยวะการออกเสียงในขณะที่ออกเสียงนั้นๆ
สระเป็นอักษรรูปภาพใช้แนวคิดเชิงปรัชญา เกี่ยวกับ ท้องฟ้า พื้นดิน และมนุษย์)คือประกอบด้วยพยัญชนะและสระ ซึ่งมีทั้งหมด 24 ตัว ประกอบด้วย
·
พยัญชนะ 14 ตัว คือ ㄱ ㄴ ㄷ ㄹ ㅁ ㅂ ㅅ ㅇ ㅈ ㅊ ㅋ ㅌ ㅍ และ ㅎ
·
สระ 10 ตัว คือ ㅏ ㅑ ㅓ ㅕ ㅗ ㅛ ㅜ ㅠ ㅡ และ ㅣ
พยัญชนะและสระดังกล่าวเรียกว่า พยัญชนะเดี่ยว และสระเดี่ยว ตามลำดับ
นอกจากนี้ยังมีส่วนที่เรียกว่าพยัญชนะซ้ำ และสระประสมด้วย คือ
·
พยัญชนะซ้ำ 5 ตัว ได้แก่ ㄲ ㄸ ㅃ ㅆ และ ㅉ
·
สระประสม 11 ตัว ได้แก่ ㅐ ㅒ ㅔ ㅖ ㅚ ㅟ ㅘ ㅙ ㅝ ㅞ และ ㅢ
อักษรเกาหลีมีลำดับการเขียนคล้ายอักษรจีน คือ ลากจากบนลงล่าง
และจากซ้ายไปขวา นอกจากนี้การเขียนพยางค์หนึ่งๆ จะเริ่มเขียนจากพยัญชนะต้น ไปสระ
และตัวสะกดตามลำดับ
Ø เลขเกาหลี
จำนวน
|
คำอ่าน
แบบเกาหลีแท้/แบบจีน |
ภาษาเขียน
แบบเกาหลีแท้/แบบจีน |
1
|
ฮา-นา / อิล
|
하나/일
|
2
|
ทูล / อี
|
둘/이
|
3
|
เซด / ซัม
|
셋/삼
|
4
|
เนด / ซา
|
넷/사
|
5
|
ทา-ซอด / โอ
|
다섯/오
|
6
|
ยอ-ซอด / ยุก
|
여섯/육
|
7
|
อิล-กบ / ชิล
|
일곱/칠
|
8
|
ยอ-ดอล / พัล
|
여덟/팔
|
9
|
อา-ฮบ / คู
|
아홉/구
|
10
|
ยอล / ชิบ
|
열/십
|
Ø การเทียบเสียง
ในภาษาเกาหลี
ได้มีการกำหนดระบบในการถอดภาษาเกาหลีด้วยอักษรโรมัน ไว้ โดยเป็นที่นิยมมาก 2 ระบบ คือ ระบบกระทรวงวัฒนธรรมเกาหลี 2000 ระบบที่ใช้อย่างเป็นทางการในประเทศเกาหลีใต้ปัจจุบัน และ ระบบแมกคูน-ไรซ์ชาวเออร์ ใช้ในประเทศเกาหลีเหนืออย่างเป็นทางการในปัจจุบัน
และเคยใช้ในเกาหลีใต้อย่างเป็นทางการในช่วง พ.ศ. 2527-2543
ข้อมูลการเทียบเสียงต่อไปนี้เป็นเพียงการเทียบเสียงเบื้องต้น
ซึ่งอาจจะไม่ถูกต้องมากนัก พยัญชนะทุกตัวในภาษาเกาหลีมีเสียงแตกต่างกัน
แต่พบว่าบางครั้งการได้ยินของคนไทยไม่สามารถแยกแยะความแตกต่างได้เหมือนคนเกาหลี
เช่น คำว่า 자 กับ 차 เป็นต้น
·
พยัญชนะ
ฐานริมฝีปาก
|
ฐานปุ่มเหงือก
|
ฐานหลังปุ่มเหงือก
|
ฐานเพดานอ่อน
|
ฐานเส้นเสียง
|
||
สิถิลเบา
|
ㅂ /p/,
/b/ ป-บ
|
ㄷ /t/,
/d/ ต-ด
|
ㅈ /t͡ɕ/, /d͡ʑ/ จ-จ͡ย
|
ㄱ /k/,
/g/ ก-ก͡ง
|
||
สิถิลหนัก
|
ㅃ /p͈/ ป*
|
ㄸ /t͈/ ต*
|
ㅉ /t͡ɕ͈/ จ*
|
ㄲ /k͈/ ก*
|
||
ธนิต
|
ㅍ /pʰ/ พ
|
ㅌ /tʰ/ ท
|
ㅊ /t͡ɕʰ/ ช
|
ㅋ /kʰ/ ค
|
||
เบา
|
ㅅ /s/หรือ/ɕ/ ซ
|
ㅎ /h/ ฮ
|
||||
หนัก
|
ㅆ /s͈/หรือ/ɕ͈/ ซ*
|
|||||
ㅁ /m/ ม
|
ㄴ /n/ น
|
ㅇ /ŋ/ ง (ตัวสะกด)
|
||||
ㄹ /l/ ล
|
||||||
พยัญชนะที่กำกับดอกจันไว้หมายถึงพยัญชนะเสียงหนัก
สำหรับ ㅇ เมื่อเป็นพยัญชนะต้นแต่มีคำอื่นมาก่อน
จะนำพยัญชนะสะกดของคำก่อนหน้ามาเป็นเสียงพยัญชนะต้น
ตัวอย่างคำศัพท์
หน่วยเสียง
|
ตัวอย่าง
|
คำแปล
|
|
ㅂ /p/
|
발 [pal]
|
bal
|
เท้า
|
ㅃ /p͈/
|
빨다 [p͈alda]
|
ppalda
|
ซักผ้า
|
ㅍ /pʰ/
|
팔 [pʰal]
|
pal
|
แขน
|
ㅁ /m/
|
말 [mal]
|
mal
|
ม้า
|
ㄷ /t/
|
달 [tal]
|
dal
|
พระจันทร์
|
ㄸ /t͈/
|
딸 [t͈al]
|
ttal
|
ลูกสาว
|
ㅌ /tʰ/
|
타다 [tʰada]
|
tada
|
ขี่
|
ㄴ /n/
|
날 [nal]
|
nal
|
วัน
|
ㅈ /t͡ɕ/
|
잘 [t͡ɕal]
|
jal
|
บ่อน้ำ
|
ㅉ /t͡ɕ͈/
|
짜다 [t͡ɕ͈ada]
|
jjada
|
คั้น
|
ㅊ /t͡ɕʰ/
|
차다 [t͡ɕʰada]
|
chada
|
เตะ
|
ㄱ /k/
|
가다 [kada]
|
gada
|
ไป
|
ㄲ /k͈/
|
깔다 [k͈alda]
|
kkalda
|
กระจาย
|
ㅋ /kʰ/
|
칼 [kʰal]
|
kal
|
มีด
|
ㅇ /ŋ/
|
방 [paŋ]
|
bang
|
ห้อง
|
ㅅ /s/
|
살 [sal]
|
sal
|
เนื้อหนัง
|
ㅆ /s͈/
|
쌀 [s͈al]
|
ssal
|
ข้าวสาร
|
ㄹ /l/
|
바람 [paɾam]
|
baram
|
ลม
|
ㅎ /h/
|
하다 [hada]
|
hada
|
ทำ
|
·
สระ
สระเกาหลีพื้นฐาน
|
|
ฐาน
|
+อี
|
||||||||||
ฐาน
|
ㅏ /a/ a อา
|
ㅓ /ʌ/ eo ออ (ปากเหยียด)
|
ㅗ /o/ o โอ
|
ㅜ /u/ u อู
|
ㅡ /ɯ/ eu อือ
|
ㅣ /i/ i อี
|
ㅐ /ɛ/ ae แอ
|
ㅔ /e/ e เอ
|
ㅚ /ø/ oe เออ
|
ㅟ /y/ ui อวี
|
ㅢ /ɰi/ eui งึย (อึย)
|
ย+
|
ㅑ /ja/ ya ยา
|
ㅕ /jʌ/ yeo ยอ (ปากเหยียด)
|
ㅛ /jo/ yo โย
|
ㅠ /ju/ yu ยู
|
ㅒ /jɛ/ yae แย
|
ㅖ /je/ ye เย
|
|||||
ว+
|
ㅘ /wa/ wa วา
|
ㅝ /wʌ/ weo วอ (ปากเหยียด)
|
ㅙ /wɛ/ wae แว
|
ㅞ /we/ we เว
|
|||||||
·
/ʌ/ eo ออกเสียง "ออ" ปากเหยียด บางตำราก็ใช้ /ə/ "เออ"
·
/ø/ oe ออกเสียง "เอ" ปากห่อ
สระเกาหลีไม่เหมือนภาษาไทยซึ่งมีเสียงสั้นเสียงยาวแยกกัน เช่น
สระอิ หรือ สระอี จะรวมเป็นสระเดียว คือ /i/ แต่จะเป็นเสียงสั้นหรือเสียงยาวนั้นขึ้นอยู่กับการเน้นเสียง
แม้คำที่เขียนเหมือนกันแต่อ่านด้วยเสียงที่ต่างกัน
ความหมายก็อาจเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ดังตัวอย่างต่อไปนี้
สระเสียงสั้น
|
สระเสียงยาว
|
||
/i/ อิ
|
시장 (sijang [ɕiˈʥaŋ], ความหิว)
|
/iː/ อี
|
시장 (sijang [ˈɕiːʥaŋ], ตลาด)
|
/e/ เอะ
|
베개 (begae [peˈɡɛ], หมอน)
|
/eː/ เอ
|
베다 (beda [ˈpeːda], ตัด)
|
/ɛ/ แอะ
|
태양 (taeyang [tʰɛˈjaŋ], พระอาทิตย์)
|
/ɛː/ แอ
|
태도 (taedo,
[ˈtʰɛːdo], ความคิดเห็น)
|
/a/ อะ
|
말 (mal [ˈmal], ม้า)
|
/aː/ อา
|
말 (mal [ˈmaːl], คำ, ภาษา)
|
/o/ โอะ
|
보리 (bori [poˈɾi], ข้าวบาร์เล่ย์)
|
/oː/ โอ
|
보수 (bosu [ˈpoːsu], เงินเดือน)
|
/u/ อุ
|
구리 (guri [kuˈɾi], ทองแดง)
|
/uː/ อู
|
수박 (subak [ˈsuːbak], แตงโม)
|
/ʌ/ เอาะ
|
벌 (beol [ˈpʌl], การลงโทษ)
|
/əː/ เออ
|
벌 (beol [ˈpəːl], ผึ้ง)
|
/ɯ/ อึ
|
어른 (eoreun [ˈəːɾɯn], ผู้อาวุโส)
|
/ɯː/ อือ
|
음식 (eumsik [ˈɯːmɕik], อาหาร)
|
^ ชาวเกาหลีส่วนใหญ่ออกเสียง /ʌː/ "ออ" (เสียงยาว)
เป็น /əː/ "เออ"
·
ตัวสะกด
แม้พยัญชนะเกาหลีจะมีหลายตัว
และแต่ละตัวเสียงแตกต่างกัน แต่เมื่อนำมาใช้เป็นตัวสะกดแล้ว จะมีทั้งหมด 7 แม่เท่านั้น ดังตาราง
จะเห็นว่าคล้ายคลึงกับภาษาไทย โดยที่ต่างออกไปคือ เสียง "ล"
เมื่อนำไปเป็นตัวสะกดแล้วจะไม่ใช่เสียง "น"
นอกจากนี้อาจพบตัวสะกดแบบที่มีพยัญชนะสะกดสองตัว เช่น 여덟, 앉다 ฯลฯ
ตัวสะกดลักษณะนี้จะเลือกออกเสียงเฉพาะตัวใดตัวหนึ่งเท่านั้น
และอีกตัวจะไม่ออกเสียง เช่น 여덟 อ่านว่า /ยอ-ดอล/ ไม่ใช่
/ยอ-ดอบ/ การที่จะทราบว่าตัวสะกดคู่จะออกเสียงพยัญชนะตัวใด แสดงดังตาราง
อย่างไรก็ตามมีตัวสะกดคู่บางส่วนที่ออกเสียงไม่แน่นอนขึ้นกับคำ คือ ㄺ และ ㄼ
ตัวสะกด
|
พยัญชนะ
|
ตัวอย่าง
|
กง
|
ㅇ
|
성 = /ซอง/
|
กน
|
ㄴ ㄵ ㄶ
|
원 = /วอน/
|
กม
|
ㅁ ㄻ
|
남 = /นัม/
|
กก
|
ㄱ ㄲ ㅋ ㄳ
|
밖 = /ผัก/
|
กด
|
ㄷ ㅅ ㅆ ㅈ ㅉ ㅊ ㅌ ㅎ
|
이것 = /อี-กอด/
|
กบ
|
ㅂ ㅍ ㅄ ㄿ
|
십 = /ฉิบ/, 없 = /ออบ/
|
กล
|
ㄹ ㄽ ㄾ ㅀ
|
팔 = /พัล/
|
ไม่แน่นอน
|
ㄺ ㄼ
|
여덟 = /ยอ-ดอล/
|
·
การอ่านโยงเสียง
ในพยางค์หนึ่งๆ
กรณีที่พยัญชนะต้นเป็นตัวอีอึง (ㅇ) เสียงของมันอาจไม่ใช่เสียง
"อ" แต่จะเป็นเสียงของตัวสะกดในพยางค์ก่อนหน้าแทน เช่น
-
직업 อ่านว่า /지겁/ (ชี-กอบ) ไม่ใช่ /직-업/ (ชิก-ออบ)
-
당신은 อ่านว่า /당시는/ (ทัง-ชี-นึน) ไม่ใช่ /당-신-은/ (ทัง-ชิน-อึน)
ถ้าไม่มีคำใดมาก่อนจะออกเสียงคล้าย อ
หรือถ้าคำก่อนหน้าไม่มีพยัญชนะสะกด จะออกเสียงเชื่อมสระเข้าด้วยกัน
กฎการอ่านแบบกลมกลืนเสียง
ในพยางค์ใดที่ลงท้ายด้วยตัวสะกดและพยัญชนะต้นในพยางค์ถัดไปที่ติดกัน
เสียงของตัวสะกดจะเปลี่ยนเพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน โดยจำแนกไว้เป็นกฎต่างๆดังต่อไปนี้
1. พยางค์ใดลงท้ายด้วยตัวสะกดในแม่
/ㄱ/, /ㄷ/, /ㅂ/
และพยัญชนะต้นในพยางค์ถัดไปเป็นเสียงนาสิก
เสียงตัวสะกดจะเปลี่ยนเป็น /ㅇ/,/ㄴ/,/ㅁ/
ตามลำดับ เพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน
ตัวอย่างเช่น
집는다 -> /짐는다/ เขียนว่า
"ชิบนึนดา" แต่จะอ่านเป็น "ชิมนึนดา"
เพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน
받는다 -> /반는다/ เขียนว่า
"พัดนึนดา" แต่จะอ่านเป็น "พันนึนดา"
เพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน
속는다 -> /송는다/ เขียนว่า
"ซกนึนดา" แต่จะอ่านเป็น "ซงนึนดา"
เพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน
ที่คุ้นเคยกันดีได้แก่ ไวยากรณ์ลงท้ายประโยคอย่างสุภาพ "~습니다" ถึงแม้ว่าจะเขียนเป็น ซึ่บนิดา แต่เพื่อให้เป็นไปตามเหตุผลดังที่กล่าวไว้ข้างต้นแล้ว เราก็จะอ่านว่า ซึมนิดา
Ø ตัวอย่างประโยคหรือวลีที่มักพบ
ประโยคเกาหลี
|
คำอ่านไทย
|
คำแปล
|
안녕하세요.
|
อัน-นยอง-ฮา-เซ-โย
|
สวัสดี
|
감사합니다./고맙습니다.
|
คัม-ซา-ฮัม-นิ-ดะ /
โค-มับ-ซึม-นิ-ดะ
|
ขอบคุณ
|
사랑해.
|
ซา-รัง-แฮ
|
ฉันรักคุณ
|
실례지만.
|
ชิล-รเย-จี-มัน
|
ขอประทานโทษครับ
|
안녕히 주무세요.
|
อัน-นยอง-ฮี๊
จู-มู-เซ-โย
|
ราตรีสวัสดิ์
|
반갑습니다.
|
พัน-กั๊บ-ซึม-นี-ดา
|
ยินดีที่ได้รู้จัก
|
죄송합니다. 저 먼저 갑니다
|
ชเว-ซง-ฮัม-นี-ดา.
ชอ-มอน-จอ-กัม-นี-ดา.
|
ขอโทษครับ
ผมไปก่อนนะครับ
|
Ø ไวยากรณ์
การวางคำในประโยคภาษาเกาหลีมีลักษณะใกล้เคียงกับการเรียงในภาษาญี่ปุ่นและภาษาตุรกีรวมไปถึงภาษาในประเทศอินเดีย
โดยเรียงลำดับคำในประโยคเป็น "ประธาน-กรรม-กริยา"
ซึ่งแตกต่างกับประโยคในภาษาไทยที่เป็น "ประธาน-กริยา-กรรม" เช่นประโยค
"ฉันกินข้าว" ในภาษาไทย จะเขียนลำดับเป็น "ฉันข้าวกิน"
ในภาษาเกาหลี
ภาษาเกาหลีมีคำช่วยเพื่อบอกหน้าที่ของคำต่างๆ ในประโยค เช่น
เป็นคำช่วยที่ใช้วางหลังสถานที่เพื่อระบุตำแหน่ง และ หรือ
เป็นคำช่วยที่วางหลังคำเพื่อระบุว่าคำนั้นเป็นประธานของประโยค เป็นต้น
นอกจากนี้ภาษาเกาหลียังมีการผันรูปกริยาหลายรูปแบบเพื่อเปลี่ยนแปลงกาลเทศะ เช่น
ระดับความสุภาพและความเป็นทางการของประโยค สภาพกาลของประโยคว่าเป็นอดีต อนาคต
หรือปัจจุบัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น